Dinle küçük adam; İnsan varlığının sefaleti, dar kafalı ufak tefek şeylerinin her biriyle biraz daha aydınlanıyor. Dar kafalılıklarının her biri yazgının iyiye gitmesi umudunu hep bir yol daha batırır. Bu acıklı bir durum küçük adam. Derinden, yürek parçalayan acıklı bir durum. Bu acıyı duyumsamamak için ufak kötü şakalar yapıyor, enayi fıkralar anlatıyorsun. Buna da “halk mizahı” diyorsun.
Hakkındaki fıkrayı dinliyor, sonra kendin de gülüyorsun. Kendi kendinle nükte dolu alay edebildiğin için gülmüyorsun ama. Küçük adama gülüyorsun, oysa kendi kendine güldüğünün senin üzerinden gülündüğünün farkında değilsin. Milyonlarca küçük insan da kendilerine gülündüğünü bilmiyor. Niçin gülünüyor senin üzerinden küçük adam ? Böylesine içten böyle açıktan böyle başkalarının eksiğine sevinen ve bütün yüzyıllar boyunca ? Hiç dikkatini çekti mi, filmlerde “halkın” nasıl gülünç canlandırıldığı ?
Cem PsikolojiKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.