Hep başkasının oluyor aşk,
Bazen babadan oğula geçen
Yabancı bir krallık gibi.
Bazen elde etmekten korktuğumuz
Sarı bir ayrıcalık.
Kimin sahip olacağını asla anlayamıyoruz,
Bilmiyoruz ne zaman kazanacağımızı,
Bizim için fazla değerli.
Üç yüze kadar saymasını biliyoruz ama
Elimizdekini tutamıyoruz çoğunlukla,
Küfrediyoruz kaçırınca da.
Gökyüzünün düştüğü günü hatırlıyorum
Böyle değildi insanlar.
Aşk garip değildi daha fazla
İnsanlar da.
Birisini seviyordum o zaman korkmadan.
Eski buruk anılar değil,
Onun canlılığı yaşatıyordu beni.
Aşk vardı yanımızda bir de,
Sayıyordu bizi kendinden.
Her şey değişti sonra
Sokaklar yabancılaştı tamamen,
Aşk da.
Ben de korkak oldum,
En başta olmam gerektiği gibi.
Ve biz olduk tabi ki
Zamyatin'in bizi.
Gelmedi bize bir daha aşk.
Hiç gelmemişti belki de,
Rüyaydı o göğün düştüğü gün.
Hep o kristal şatosundaydı aşk da
Sarı ve uzak.
Tamam
Peki ne zaman görebileceğim seni son bir kez daha
Ya da ne zaman bitecek bu saçma rüya
··
8 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.