Kemalizm
Halkevi Başkanı biraz önde, üyeler arkada, Halkodası'nın kapısı önünde durdular. Köylüler ayakta bekleşiyorlardı. Başkan emir verdi:
- Çök!
Hepsi, bulundukları yere çöktüler. Başkan konuştu:
- Köylü kardeşler! Biz buraya, sizin dertlerinizi dinlemeye geldik. Artık devir değişti; eskiden siz bizim ayağımıza gelirdiniz, şimdi biz sizin ayağınıza geliyoruz. Bakın, Halkevi Başkanı, doktor, dişçi, öğretmen, mühendis, koskoca adamlar kalktık ta buralara kadar geldik. Eskiden de partiler vardı, ama böyle şeyler olmazdı. Halk Partisi, köylünün efendi olduğuna karar verdi. Anlıyorsunuz, değil mi? Söyleyin bakalım, siz nesiniz? Bir köylü cevap verdi:
- Köylüyüz, bey.
- Köylüsünüz ama efendisiniz. Bunu iyice belleyin. Artık bizim efendimiz oldunuz.
(Halkevi katibine seslendi.) -Suphi bey, ver şu tabelayı. (Köylüye bir tabela gösterdi.)
Bakın burada ne yazıyor:
KÖYLÜ EFENDİMİZDİR
Bunu Halkodası'nın duvarına asacağız, gelene geçene gösterirsiniz, kendiniz de okursunuz. (Tabelayı katibe uzattı.) -Al, bunu duvara as. Şöyle göze görünür bir yer olsun. (Sonra köylülere döndü.)
- Haydi anlatın bakalım dertlerinizi.
Sayfa 140 - Evrensel
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.