Uzun uzadiya yorum yapmamak taraftarıyım. Kitap mükemmel... okadar akıcı ki. Ağlanacak halimize gülümseten bir kitap. Dili, nükteleri... çok samimi. Hele ki Tanzimat dönemi öncesi çocukluk anıları çok ilgimi çekti. Osmanlının gündelik hayatiyla ilgili o zamanin taniklari tarafindan yazilan kitapları çok seviyorum. Yavuzbahadiroglu da gazeteci bu da tarihçi değil, gazeteci ama.... benim için bu kitap birincil kaynak...
Mesela öyle nükteli, öyle vurucu laf sokmalari var ki ( ki bu cumleleri kurabilmek zekanin yaninda kültür birikimi de ister) bu adam ne demek istedi diye oturup düşündürüyor sonra"aaa" dedirtiyor. Kitap altini çizmekten harabeye döndü, o derece sevdim...
