Ne kadar efsane cümleler bunlar böyle
Nietzsche’nin deyişiyle “hakikat uğruna ruhsal açlık çekemeyen” insanlardan nefret ediyordu; hep yarı yoldan geri dönen, duraklayan, zayıflıktan kurtulamayan bu insanlar, ruhlarını ruha ilişkin gevezeliklerle avuturlar ve, akıl ruha sözde ekmek yerine yalnızca taş verdiğinden, sütte yumuşatılmış çöreklerden farksız dini, felsefe ve kurmaca duygularla beslerlerdi.
Sayfa 128 - undefinedKitabı okudu
··
76 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.