Bengi bir fenomendir. Bu açgözlü istenç, şeyler üzerine yayılmış bir yanılsama yoluyla yaratıklarını yaşamda tutmanın ve yaşamı sürdürmeye zorlamanın hep bir yolunu bulur. Biri, Sokratesçi bilgi hazzına ve var olmanın bengi yarasını, bilgiyle iyileştirebilme kuruntusuna kapılır; bir başkası, sanatın gözlerinin önünde dalgalanan baştan çıkarıcı güzellik örtüsüne sarılır sıkı sıkıya; yine bir başkası da görünüşlerin anaforu altında bengi yaşamın engelsizce akmaya devam ettiği metafizik avuntusuna sarılır. İstencin her an hazırda bulundurduğu o daha sıradan ve handiyse daha güçlü yanılsamalardan hiç söz etmiyorum bile. Bu üç yanılsama aşaması, var olmanın yükünü ve ağırlığını genel olarak derin bir isteksizlikle duyumsayan ve seçilmiş uyarıcılarla bu isteksizlik yokmuş gibi kendilerini aldatan, incelikle donatılmış karakterler içindir yalnızca. Kültür dediğimiz her ne varsa, bu uyarıcılardan oluşur. Karışımların orantılarına göre özellikle Sokratesçi, ya sanatsal, ya da trajik bir kültür vardır; ya da tarihsel örneklemeler yapmamıza izin verilecek olursa: ya İskenderci ya Helenik ya da Budist bir kültür vardır.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.