Film yine atlıyor. Şimdi çevresinde daha da çok insan toplanmış. Çok uzun boylu görünüyorlar, ve Jonesy tabuttan cenazenin böyle göründüğünü düşünüyor. Buradan Ray Bradbury’nin bir öyküsünü hatırlıyor, adı “Kalabalık”. İnsanlar kaza yerlerinde toplanıp -hep aynı yerler- söyledikleriyle kaderinizi belirliyorlar. Eğer durup o kadar kötü olmadığını, neyse ki otomobilin son anda direksiyon kırdığını söylerlerse iyileşiyorsunuz. Öte yandan, eğer kalabalığı oluşturan insanlar, kötü görünüyor ya da bence yaşamaz, gibi şeyler söylerse ölüyorsunuz. Hep aynı insanlar. Hep aynı boş, aç yüzler. Kan görmeye ve yaralıların iniltilerini duymaya meraklı seyirciler.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.