Mahkemede Marksist olduğunu haykırdığı zaman tek işçinin elini sıkmış değildi. Sadece namuslu olmak "korktuğu için sustu ' dedirtmemek istiyordu. Zaten yaşanılmaz bir dünya idi artık, cinsi buhran, ruhi buhran... en küçük bir pırıltı yoktu hayatında. Bir sıgınaktı Marksizm, bir kaçıştı, bir yaşama gerekcesiydi, belkide inanıyordu Marksizme. Eziliyordu ve ezilenlerin yanındaydı... Kitaplardan tanımıştı sosyalizmi. Ne kadar anlamıştı anlayabilir miydi ? Sınıf kavgası yoktu Hatay'da çünkü sınıf şuuru yoktu. Marksizm, gerçekten meçhule yani rüyaya kaçıştı. İnsanları seviyordu. Ama sığındığı her kale insanlardan biraz daha uzaklaştırıyordu onu.
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.