Benim her (eve)girişimde, orada, haraketsiz duruşum, beni bana gösteren bu çehreye(sofaya) bakmak içindir.
Ve baktım: Minderde üstüste konmuş iki yastık. (Demek annem biraz rahatsızlanmış ve buraya uzanmış.) Masanın yanında rafın önğne çekilmiş bir sandalye. (Demek annem en üst raftan bir ilaç şişesi almış.) Ha... İşte masanın üstünde bir şişe: Kordiyal. (Demek annem bir fenalık geçirmiş.) Minderin üstünde ıslak, buruşuk bir mendil. (Demek annem ağlamış.)
Benim de bu şişeye, iki yastığa ve bir mendile ihtiyacım var, ben de Kordiyal alacağım, uzanacağım ve ağlayacağım.
Az sonra kapıya bir anahtar sokuldu. Hemen doğruldum, mendilimi sakladım.
Kendisine zaafımdan ziyade metanetimi gösterdiğim kadın içeriye girdi.
Sayfa 14Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.