Ne Yusuf kadar iffetli ne Züleyha kadar aşık
Yıkık dökük kentler gibi virane insanlık
Enkazında toplamaya çalışırken kendilerim
Bilmezler ki çoktan yitirdiler aşk denen benliklerini
Bir öpmeye kurban bir gülüşe hayran
Farkında değiller durdukları yer uçurum
