Sen ama, Tanrısal olan, sen, son ana dek tınlayan,
üzerine horlanan Menadlar sürüsü çullandığı için,
Onların bağırışlarını bastırdın sesinle, sen güzel olan,
yıkımcılardan yükseldi donatan oyunu senin.
Kimse yoktu orada, başını ağrıtıp liri bozacak.
Ne denli boğuşup kudurduysalar, ve bütün sivri taşları senin kalbine firlattılarsa da ancak,
olurlar sende uysal ve işitme yetenekli.
Sonunda parçaladılar seni, öç havliyle,
sesin daha arslanlarla kayalarda yansıyordu
ve ağaçlarla kuşlarda. Orada şarkı söylüyorsun şimdi hala.
Ey sen yitik Tanrı! Sen sonsuz iz!
Salt, sonunda seni parçalayıp düşmanlık dağıttı diye,
biz işitenleriz şimdi ve doğadan bir ağızız.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.