Analarının gözleri de yoldaydı zaten. Anaların saçları başları karışık, yorgun-argın olsalar da, dudakları gülümsüyordu. Durumları ister iyi olsun ister kötü, ister mutlu olsunlar ister mutsuz, yavruları için gülümseyecek gücü her zaman bulurlardı. Çocuklarına “Aa ellerine bak, ne kadar kirli! Senin ellerini ben mi yıkayacağım her zaman?” diye bağırsalar da, gözlerinden ve dudaklarından gülümseme eksik olmazdı.