<<Sen üzerindeki et misin? Bu et senin dışındaki bir şey mi? Peki bedenin? Uyarıları tepkiye çeviren bir aygıt. Bunlar anımsanan şeylerdir ve adını deneyim koyduğumuz şeyler olurlar. O halde sen, sadece birikimsin. Ne düşünüyorsan, o olan bir şeysin. Hem nesnesin, hem hem özne. Düşünen insan düşüncedir, bilen ya da bilinen, sahip ya da sahiplenilen.
İnsan bir düşünce silsilesidir. Asla bütünlenemeyen sürekli bir oluşum. İnsan ölmeyi kabullenemez. Tekrar doğmak için ölümü göze alır.
İnsan atomlarla ışık serpintilerini, uzak yıldızları, su zerrelerini, duyguların uçlarını, akıntıları, kozmik yığınları harmanlayıp, kadını, aşkı; inancı ve umudu karıştırıp bir ölümsüzlük yaratır kendine. Kendi gübresinin üzerinde kurtçuklar gibi kıvranır durur ve karanlıkta yittiğinde, kendisini cadıların kaçırdığı bir çocuk sanıp, ilahlara seslenerek, onların kardeşi olduğunu, şimdi hayatın tutsağıysa, bir gün hür olacağını anlatmaya çalışır. Hayalcisiyle beraber yok olan tozlardır bunlar.>>
Sayfa 139 - Oda YayınlarıKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.