Bazen anne-babaların “Ben yapamadım, çocuğum yapsın” anlayışıyla çocuklarına sınır koymadıklarına, çocuklarının her isteklerini yerine getirdiklerine şahit oluruz. Bu ebeveynler çocuklarını iyi yetiştirmek için değil, kendilerini tatmin etmek için bu şekilde hareket ederler. Çocukluk yaralarını onarmak için kendi çocuklarını kullanırlar. Aklın gereğini değil, duyguların gereğini yaparlar. Ama zamanla çocukları bu evlerin küçük hükümdarları haline gelir, herşeyi yönetmeye başlarlar.