"Beni dinliyor, bana zeki dendiğini duyuyordum. Fakat sıradan bir insanın sahip olduğu niteliklerin, bir suçluya yöneltilen ezici suçlamalar haline nasıl gelebildiğini anlayamıyordum. Bende hayret uyandıran işte buydu ve Savcı'nın şu sözleri söylediğini işitinceye kadar onu dinlemedim: "Peki pişmanlık gösterdi mi? Ne gezer, beyler! Sorgu boyunca bu adam, işlediği iğrenç eylemlerden dolayı bir tek defa üzgün görünmemiştir." O sırada bana döndü ve sebebini iyice anlayamadığım saldırılarına devam ederek parmağıyla beni gösterdi.Haklı olduğunu kabul etmekten kendim alıkoyamazdım şüphesiz. İşlediğim eylem yüzünden pek o kadar pişmanlık duymuyordum.
Yaptığım her hangi bir şeyden dolayı hiçbir zaman gerçek pişmanlık duyamamış olduğumu ona samimi olarak, hatta dostça açıklamaya çalışmak isterdim. Ben her zaman olacak şeyin , bugünün veya yarının etkisi altında olan bir insandım. Fakat şimdi içinde bulunduğum bu durumda, hiç kimseye bu tarz bir şey söyleyemezdim. Savcı, ruhumdan söz etmeye başladığı için yine dinlemeye çalıştım."
Sayfa 92 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
13 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.