Her yarattığında, her baktığında O’nun parçasını göremiyorsam vay benim halime! Müslümanım diye övünüyorsam, Hıristiyan diye dışlıyorsam, Yahudi diye düşman görüyorsam vay ki vay benim halime! Kendimi seçilmiş hissediyorsam, diğer ırklardan üstün tutuyorsam, İseviyim, Museviyim diye başkasına canavar gözüyle bakıyor ve onları terörist olarak adlandırıyorsam vay ki vay benim halime! İncitiyorsam bir yüreği kâfir diye, canını acıtıyorsam inançsız diye, ibadetsiz diye yargılıyorsam, karşımdakini benden ayrı, benden farklı görüyorsam çok acınacak haldeyim! Tek bir nefesten yaratıldığımı unutuyorsam yazık bana! Tut ki sana göre yanlış yolda, tut ki sana göre doğruyu göremiyor, tut ki senin inandığma inanmıyor, tut ki sahte dinler kurup kendini oyalıyor. Ne çıkar? Hiç şüphesiz dönüş yalnız O’na değil midir? Her şeyin yaratıcısı, her şeyin de takdir edeni değil midir? Toplama insanları, çıkarma! Çarpma insanları birbirine, bölme! Gruplandırma, konumlandırma, ayırma, ayrıştırma. Köke bak öze bak. Topraksın ötesi yok! İnsan işte senin adın.
Sayfa 60 - Panama yayınlarıKitabı okudu
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.