Sistemin içindeki bozuk parça benim,ayak uyduramadım, düzelemeyeceğim açık, sökülüp atıldım.. çürüyorum bir yerde...Ayrıksı bir ota komşuyum yalnız ama diğerlerine benzemediği için dik, belki aykırı işe yaramaz yada herşeye deva ama keşfedilmemiş, ..Herkes herşey eksik yarım.. büyük bir parçam koparılmış ve sendeliyorum gibi belki sürünüyorum..parçamı arıyorum,o olmasa da yaşıyorum ama olursa daha iyi olacağımı hissediyorum,hayır voltranı oluşturmayacagız ama biz olacağız, öteki değil ..bazen tamamlandığımı sandığım ender anlar da oluyor,sonra mı? hiç ve aldanış..bir insan daha hangi yollarla ve ne kadar yaratıcı incitilir bilmiyorum,bir canlı ne kadar incinebilinirse o kadar incindim..Yoruldum bulutları kirpiklerimde taşımaktan diyor Şükrü abim kendisini her andığımda bu cümleyi haykırıyor içimde..Kirpiklerimizde güneş de açsın isterdim Şükrü abi..ve bitmedi biliyorum,evrene iyi mesajlar gönder demisti biri,evren beni takmıyor? kafasına göre takılıyor ve yahut yemiyor! anlaşılmamak yoruyor zannetmeler sanmıştımki'ler..ben mutlu olabilirsem bir gün ,dünyadaki herkesin mutlu olabileceğinin resmidir..keşke bir yaratıcı olsaydı ve ben sorabilseydim ona: Ne istiyorsun benden?
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.