KÖTÜ KAYBETTİK
..82 yılının temmuz ayında,Urfa'da toprak bir evin damında bir bebek ağlıyordu.Annesinin ilk bebeği, kadın haftalardır uykusuz,bebek hiç susmadan ağlıyor ,kavurucu sıcakta daha da kavruluyor ciğerleri.Kürtçe bir ağıt yakıyor sanki. Misafir kadın "açlıktan ağlıyor olmasın bu " diyor.Anne tecrübesiz, bilmiyorum emziriyorum ama yine de hiç
··
36 görüntüleme
Sabah işyerine gelip bilgisayarı açıyorum. İş için gerekli programları açıp maillere bakar bakmaz siteye girerek bir gezinti yapıyorum. Bu gün bu yazıyı okuyunca gezinti yapmadım, durup düşündüm. Başlangıcı ve sonu tam olmayan nefis bir öykü gibi. Belli ki yazanın söyleyecek çok sözü var, bir de söyleyebilme yeteneği... Elinize sağlık, teşekkür ederiz.
Ben teşekkür ederim
Çok sözü olduğu doğru bir tespit ama söyleyebilme yeteneği olduğu konusuna katılamıyorum malesef
Binlerce kelimenin içinden ancak bu kadar toparlayabildim
Beğenmenize sevindim :)
Elinize sağlık, güzel olmuş. İçimden bir ses seçim sonuçları ile oynayıp "kaybetmek" i öne çıkardığınızı söylüyor ama neyse:) Aradaki flashback'ler kızın kendi geçmişi herhalde?
Işte işin tuhaf kısmı da bu kaybetmek yönünde oy kullanmamıştım :)
Evet aynen geçmiş ile bu günün arasında tıkılıp kalmış diyebiliriz .
Bu yorum görüntülenemiyor
Kaleminize, yüreğinize sağlık. Çok etkilendim. İçimi acıttı burktu ama çok etkileyiciydi.
Bu yorum görüntülenemiyor
Yüreğinize sağlık.Dokunaklı bir hikaye kaleme almışsınız.
Beğenmenize sevindim
Sizin kadar cesaretli olup ta bilimli kurgulu birşey yazamam ama birşeyler karalamaya çalıştım kendimce :)
Daha çok görülen şeylerin parça parça halde yazıya dökülmesi olmuş. Keşke biraz daha derleme yapsaydınız. Ayrıca noktalama işaretleri de çok eksik ve hatalı kullanılmış.
Biraz daha derleme yapsaydınız kısmına tamamen katılıyorum bu konuda biraz tezcanlıyım (tembel ) :))
Ama noktalama işaretlerinin eksikliği ve hatalı olduğu ile ilgili birkaç örnek verirseniz sevinirim çünkü tekrar okudum ve gözüme çarpan bir hata olmadı
Remziye hanım öykünüzü okurken zamanın izafi bir kavram olduğunu, aslında geçmeyen geçmişin saçlarımızda belirdiğini, alnımızda,gözaltlarımızda derinleştiğini hissettim.
Ruhumuzda kanayan çocukluğumuzdur. Bu anın hezimetiyle maskelenen heves, o yıllarda susturulmuştur...
Eyvallah...
Geçmiş bizden gidiyor ama biz onda kalıyoruz
Siz yeterince güzel ifade etmişsiniz zaten
Teşekkürler :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.