Efendiler,
Vakıa Türk bugün sizin karşınıza bir mağlub sıfatıyla çıkıyor; fakat vatanının hukukunu çiğnetmemek için göğsünü geren, şanlı muhaberelerden sonra silahını namusuyla terk eden mağlub sıfatıyla! Vakıa bugün Türk sizin önünüze alnında bir leke ile geliyor; fakat milletinin hürriyyetini korumak için ölümün kucağına atılan bir vatanperverin alnındaki yaraların kan lekesiyle! O size kalbinden ve ruhundan kopan bir sesle diyor ki: (benim memleketim de öyle yalnız taş yığınlardan, benim gövdem de öyle yalnız et ve kemikten ibaret değildi. Benim yüreğimde de yurdumun bir tarihi, maneviyyatı, mukaddesatı yaşıyordu. Benim damarlarımda da hürriyyet nezredilmiş bir kan vardı. Ben de ninemden ecdadımın menkabelerini dinlemiştim ve "Kılıç tutan bileklere zincir yaraşmaz" diye öğüt almıştım. O Plevne kahramanlarının nesli idim ki vücudları ateş ve çekiç altında kuvvetlenen birer demir külçesi, göğüsleri ak köpüklü dalgaları dağıtan birer kaya parçasıdır. Harb borusu çalındığı zaman bana ecdad: "Mezarımı çiğnetme! diye haykırdı ve evlad: "Beşiğimi Koru! diye meledi. Bende öyle yapmak istedim. Karşımda sizi buldum. Bizim muharebemiz vakıa kanlı oldu; lakin az şerefli değildi. O kadar ki yeni kahramanlık devrinin bir Truvasıdır. Eğer İlyadalar şairi Homeros sağ olsaydı, bizim cengimizi ilahlara okurdu.)
·
7 görüntüleme
"Kılıç tutan bileklere zincir yaraşmaz" ne güzel sözmüş.
Benim tarzımı yansıtıyor diyebilirim. Yazarın dili harika, okurken kaliteyi hissediyorsunuz. Son dönemde okuduğum en güzel kitaplardan... Tavsiye ederim
1 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.