Yaşamak kitabından sonra okuduğum ikinci kitabı. Şiirleri kapalı hikayeleri de öyle. Bir Zarifoğlu anlama klavuzu olmalı bence dedim hep okurken. Tekrar tekrar okunmalı, üzerine bolca düşünmeli bir de üzerine birisiyle muhakkak konuşmalı belki biraz daha anlaşılabilir olur böylece. Ya da tüm kitapları okunup iyice tanıdıktan sonra okunmalı Hikayeleri. Bilemedim. Ya da bazı şeyler anlaşılmaz kalmalı hep. Zorlamamalı. Kim bilir.
