Koyu bir yalnızlığın pıhtısında üremekteydi pişmanlık ve utanç. Neleri ötede bırakmıştı Nazan... Acı sürgün veriyordu yüreğinde. Tutkunun giderek nefrete, isyana, yalana, kine dönüştüğü bir sabah. Aslında bütün hepsi bu!
Sayfa 22Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.