VARKEN YOK SEVDALAR
Bir varmış bir yokmuş. Bin yıllık söz misali bin yıllık hikaye.Belki bir gönül kıpırtısından ibaret,belki bir deniz feneri gibi hep yanan hep sönen.Yanmak gibi sönmek de varmış.
Göz görür,gönül severmiş.İnsan beğenirmiş.Olurken olmaz gibi,olmazken olur gibi.Varken yok sevdalar.
Aynı mahallede yıllar geçirip sonra kopmak gibi. Ya da aynı okulda okumak,son zille birlikte kaybolmak gibi.
Belki başka uzak bir şehirde, bir seher vakti ansızın büyülü bir an gibi.Ama hep aynı yoldaymış gibi.Sağdan yavaş yavaş ya da soldan basıp gitmek gibi. Hep kaybolur ufukta. Varken yok sevdalar.
Küçük bir dokunuş ne kadar da gizemlidir.Hoş bir koku, bir küçük öpücük belki. Belki o bile olmaz. Varken yok sevdalar yerinde durmaz.
Kaçmaya hazırdır,başlamadan bitmeye müsait. Göz açıp kapamak gibidir yahut rüzgar gibi geçer, görünmeden hissettirir kendini.
Dilde söz olamaz,kıvrandırır durur. Sustukça üşütür. Aleme sığmaz,kalbine sığdırırsın. Güldükçe ağlar, ağladıkça yanarsın. Varken yok bir yazı gibidir. İşte böyle başı sonu belli olmaz. Varken yok sevdalar, anlatılmaz..
··
13 görüntüleme
Yüreğinize sağlık. "Sönmek de varmış" kısmını görebilmek bize de nasip olur inşallah..
Bu yorum görüntülenemiyor
"Nasıl olsa bu da geçecek, üzme kendini" der gibi bı yazı.. (:
Edebiyat dilinize bereket...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.