Öykülerini günlük yaşayaşın en sade silik olayları üzerine kuran bir sanatçıdır.
"Adını ne koyacağız? Evet, bir mesele! Güzel bir isim olmalı. Hep si' bir isim söylüyordu. Samiye «Uslu koymalı» dedi. Seza, «akıl mı danışacaksınız?» diye alay etti. Annem «Derviş olsun,» dedi. «Sonra, ona bir de tekke bulmak ister!» diye alay ettiler. Bi rader, Fehmiye'ye, onu nasıl koşacağını, hele arabayı uçuracağını anlatıyordu. -Kuş gibi, bir saatte kasabaya! Seza öteden cevap verdi: --Kanatsız kuş koyalım; kanatsız kuş. -Kanatsız kuş olur mu? Olmaz mı, belki vardır! --Hayır. Nerde duyulmuş -Vardır ya! Değil mi Dayı Bey? -Evet, Avustralya'da yaşayan bir kuş varmış ki, kanatlan yokmuş, hatta, kanat kemikle rinden de eser yokmuş. Uzun gagasını yumuşak topraklara sokar, otların kökündeki yaşlılığı eme rek yaşarmış! -Neydi onun adı? -Kivi! Yerliler Kivi derlermiş. Tamam, bu adı koyalım, dediler. Olur, ol maz; bir kısmı kabul etti, bir kısmı etmemiş gö ründü, hayvanın ismi de «Kivi» kaldı. Zavallı «Kivi», bizim yaramazların elinden neler çekti yahut bizim yaramazlar ondan ne çektiler!.."
Memduh Şevket Esendal vatandaşla devlet görevlileri arasındaki ilişkileri, kendi aralarındaki diyaloğu geniş ve çok yönlü gözlem gücüyle ve yalın bir anlatımla; bunun yanı sıra hümanist bir yaklaşımla, duyarlılığı sürekli ön planda tutmuştur.
Yazarın okuduğum ilk kitabıydı. İçinde bir çok hikaye var. En çok ilgimi çeken Veysel Çavuş ve Kivi hikayesiydi. Diğerleride birbirinden farklı ve güzeldi.
