En iyi kitaplar sonu tam anlamıyla kesinliğe bağlanmış bir olay örgüsüyle bitmeyenler sanırım. İnsan belki ne oldu şimdi gibi bir hoşnutsuzlukla kitabı hiçbir sonuca bağlayamıyor fakat yazarın istediği bu olsa gerek sonucu okurun bağlaması hatta hikayenin aslında bitmediği. Bir körler ülkesinden başka bir körler dünyasına sürükleneceğimiz gerçeği. Kitap kısa ama etkisi uzun ve kalıcı kitaplardan. Anlam dozajı oldukça ağır. *Bundan sonrasını kitabı okumayanların devam etmemesini öneririm* Körler ülkesine tesadüfen düşen bir bireyin tek gören göz olmanın verdiği avantajla (burada yazar batının emperyal tutkusuna bir yergide bulunabiliyor olabilir mi) kral olma tutkusuyla bu tutkunun boşa çıkmasından sonra yaşadığı derin aşk hali, körler ülkesinde hayaller gören, çarpık düşünen sapkın ve heretik bir özne oluşundan söz ediliyor. Körlük ülkesinin kör bireylerinin bilimden uzak ama doğaya dönük yaşam, din ve doğa tasavvurları klasik batılı olmayanı imliyor sanki. Yani hem doğu hem batı eleştirisi. Gören göz olan Nunez adındaki gencin ilk baştaki egemen olma tutkusu burada emperyal fatihleri akla getiriyor. Fakat bu tutku bir şekilde kör yerlilerce bastırılıyor. Bundan sonra körler ülkesinde gören, düşünen, farklı yaşam tasavvuru olan bir göz ve birey olmanın ayrıksı dramı başlıyor. Farklı olmanın dramı. Nunez'in aşık olduğu yerli bir kör kıza duyduğu aşkın kızın ailesi tarafından ırk saflığı endişesiyle reddedilmesi ve sonunda bunun tek bir şartla Nunez'in gözlerinin köyün doktoru ve büyücü hekiminin alınması şartıyla kabul edilmesi. Körler Ülkesi'nde görmek kelimesinin bile hiçbir karşılığı yok. Haliyle bu eylemi yerine getiren göz organı bir hastalık olarak görünüyor köyün hekimine. Peki ya gözler alındıktan sonra: "Tamamen akıl sağlığına kavuşacak ve örnek bir vatandaş olacak." "Bilimi bahşedene şükürler olsun!" Burada yazarın bilime getirdiği eleştiriyi görmemek mümkün mü? Bu kitabın bir tür Anti-Psikiyatri olarak okumanın çok zorlama olacağını sanmıyorum. Asıl a-normal olanlar dünyanın bunca güzelliğine, çeşitliliğine gözlerini kapayıp at gözlüğüyle yaşamayı normallik olarak algılayanlar ve onların dünyası. Farklı olan bu sınırları tanımak zorunda değil ve insan olmak bu sınırları reddetmekle, bu dünyadan kaçmakla başlar. Tıpkı Nunez'in en sonunda bu körler ülkesinden kaçması gibi. Ah şu her anlayamadığımız insana deli deme adetimiz, ah örnek vatandaşı olmayı susmak, sürüye uymak olarak algılayan politik geleneğimiz, ah şu hayalsizliğimizi, ufuksuzluğumuzu, körlüğümüzü normallik olarak yücelten sığlığımız, farklı olanı, aykırı konuşanı linç etme kültürümüz... Kahrolsun bağzı şeyler...

Körler ÜlkesiH. G. Wells · Kolektif Kitap · 20182,366 okunma

··

119 görüntüleme

Sefa Ayıcı

@DevOoo ·

15 Haziran 2018 05:38

Kitabın sonuyla ilgili görüşünüze katılıyorum kesinlikle bazı kitapların sonunda açık kapı bırakılması daha güzel sonuca ulaştırıyor gibi. Güzel inceleme ve anlamlı bir yorumlama yapmışsınız kitaba, elinize sağlık ..

Mem

@SAKIZCIOGLU ·

03 Nisan 2020 14:29

👌👌👌

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.