Tıpkı 1889'da Friedrich Nietzsche'nin otelinden çıkıp Cesare Battisti ve Carlo Alberto sokaklarının kesiştiği yerde sahibi tarafından cezalandırılan bir atın boynuna atılarak ağlamaya başladığı o gün yaşananlar gibi. O gün, yüzyıllardır sanrıyı aklı selimden ayıran istikrarsız sınır Nietzsche'de kırılmıştı. Yazar o gün, insanlardan ya da tercih ettiği ifadeyle söylenirse insanlıktan kesinkes uzaklaşmıştı. Daha basit bir dille söylersek: Delirmişti. Gerçi Milan Kundera'ya bakılırsa yapmak istediği tek şey, attan Descartes için özür dilemekti.
Sayfa 237 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.