Bedri Emminin rakıcıbaşısı bendim. Gece dokuzlarda bile pijamayla seslenirdi...
-Muzooo lan, Muzooo lan!
Fırlardım yataktan...
-Muzo lan, bi ufak al da gel!
Biliyordum ki paranın üstü benimdir. Bunu, anam da, babam da bildikleri için seslenmezlerdi. Daha sonraları bu rakı fasıllarından sonra, Müjgan Ablanın çığlıklarını duymaya başladım. Bağırırdı Müjgan Abla,
-Vurma, vurma, diye.
Titrerdim yatağımda...
-Ah, derdim, bir büyük olsam, bir güçlü olsam, koşsam gitsem kapıya, vursam kırsam, bir yumruk çeksem adamın suratına, kaçırıp götürsem Müjgan Ablayı Bursasına... Sonra, anama,
-Ana be, öldürüyor Müjgan Ablayı, derdim.
Anam,
-Hüs ulan, avradı değil mi döver, derdi. Hem döver, hem sever.
Bir tür sevgiyi çözmeye çalışıyordum o zamanlar minicik beynimde. Ama bir türlü çözüm yolu bulamazdım.
Sayfa 88 - Bilgi YayıneviKitabı yarım bıraktı
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.