Yanlış zamanın yolcularına
Sıçrayarak uyanıyoruz sürekli. Sürekli bir geç kalmışlık hali içindeyiz. Biz yetişemeden hayatın bütün gişeleri kapanıveriyor. Her şey hep tam zamanında oluyor ama nedense biz hiçbir zaman hiçbir şeye yetişemiyoruz. Her şeyi bütün kirlerinden arındıran bir yağmur yağıyor da mesela, biz o sıra odalarımızdan hiç çıkmadığımız için o yağmuru kaçırıyoruz. Bir münadi bütün kilitleri açacak bir söz söylüyor bir gün, biz lafa daldığımız için ne söylediğini işitemiyoruz. Bir an gözlerimiz kapanıyor, o an deklanşöre basıyor sanki hep fotoğrafçı. Gerçeği hep son anda kaçırıyoruz elimizden. Hep yakalamaya çalışıyoruz bir hayali, hayalleri. Yakalamaya çalışmakla geçiyor bizim hayatımız. Az önce kalkan bir treni, içimizi serinleticek bir bakışı, bütün düğümlerimizi çözecek bir ifadeyi, şarkımızı tamamlayacak notayı, dönersek bizi doğru adrese götürecek olan sokağı. Her şeyi daha güzel, daha tamam kılacak şeyleri kaçırıyoruz sürekli. Doğru zamanın ya bir an öncesindeyiz hep ya bir an sonrasında. Ya çok hızlı yürümüş oluyoruz ya çok yavaş kalıyoruz. Ne uykumuz tam bir uyku, ne hayatımız tam bir hayat.
Sayfa 7Kitabı okudu
··
35 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.