Garvie, Spinoza (1632 - 1677)'nın panteizmini yorumlarken de Spinoza’nın
hem içkinci, hem de aşkıncı bir panteist olduğu hatasına
düşmektedir. Ona göre "Spinoza, bütün eşya ve insanı İlâhî iki sıfat
olan "FİKİR" ve "UZAM"ın sadece modustarı olarak kabul ederken
içkincidir; fakat bu sıfatları ezelî ve ebedî, yok olmayan sıfatlar olarak
kabul ettiğinde ise aşkıncıdır. Belki Tanrı'nın tam olarak kavranamaması
ve metafizik bir gerçek oluşu, bizim açımızdan O'nu aşkınmış
gibi anlamamıza sebep olabilir. Bu sadece bizim açımızdan böyiedir.
Spinoza açısından ise, hiç de zannedildiği gibi değildir; çünkü Spinoza,
tek gerçeklik kabul ediyor, o da cevherdir ve bu cevher Tanrı-âlem ikiliğini
ortadan kaldıran ve onları aynileştirerek tek realite haline getiren
mutlak bir gerçektir. Zaten bu sebepten dolayı Spinoza ilk tutarlı ve
gerçek panteist sayılmıştır.