Ağustos Ayı Hikaye/Deneme Etkinliği
Paydos Sireni
Resim: 2. hizliresim.com/zMJD76
Paydos sireni bozulmuş dün. Her bölümün başına birisi geçmiş paydos diye bağırıyor. O bile dayanamadı bu ortama. Haftaya 14 yılım bitecek burada. Salih Amca 31 yıldır burada. Hamit benimle geldi hemen hemen- o kaza nedeniyle altı ay uzak kalmasaydı o da 14 yıllık olacaktı. Gençler de var
··
16 görüntüleme
Etkinliğin en dokunaklı hikayelerinden biri olmuş. Resim ile ilişkisi tam kararında... İster fabrika olsun, ister plaza fark etmiyor... Mesela plazalarda paydos sireni yok belki... Servis saati var... Yürüyüş yolu aynı ama, yapılan kuru sohbetler, yorgun argın eve gidip ertesi günü beklemek...
"Başka çarem yok çünkü. Yok mu gerçekten?"
İşte kilit soru bu... Henüz cevabını bulamadık:)
Ellerine sağlık Erhan...
Teşekkürler Necip, Resme uygun bir şeyler yazmaya çalıştım, Kimse dokunmuyordu bu resme:) Aslında bence kilit soru tam tersi bizim için. Hep aslında başka bir şansımız daha olduğunu düşünüyoruz biz maaşlı köleler, Var mı gerçekten? Sağlıcakla kal tekrar
5 sonraki yanıtı göster
Gözüme kestirdiğim bir kaç resimden biriydi bu. Hatta ilk gördüğümde Germinal'deki maden işçilerini anımsattı bana. Siz de bu resme yazılacak en uygun hikayeyi yazmışsınız. Her zamanki gibi güzel ve etkileyici olmuş elinize sağlık. :)
Teşekkürler, aslında etkinliğe uygun değil de sırf resime uydurmak için yapılmış bir şey oldu:)
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
9 - 6 yollarında, bir zincir boğazımda, sıkar sıkar gevşetemem ağlayamam..
Eline sağlık, hayattan bir kesit olmuş. Pek çoğumuz bu şekilde sanırım. Aile kısmını yok sayarsak benim de günlerim böyle :)
Çok teşekkürler, benim fazla değil aslında da , resme kimse hikaye yazmayınca kıyamadım Munch'e:)
Bu yorum görüntülenemiyor
Eline sağlık, çok hüzünlü aslında ama neşe de oluyor içinde sen yazınca.. Resme de çok güzel uymuş yazı, sakallı bıyıklı amcalar modunda.
Günlük sıradan rutine bağlasak hayatımızı iyi biriydi derler değil mi, hele de mevkili makamlı bir sıradanlıksa bazen heykelini bile dikiyorlar. Hatta yıllarca mahalleyi süpüren emektar çöpçü amcanın bile heykelini dikmişlerdi yıllarca temizlediği sokağa, bir bakıma ölümsüzleşmişti böylece. İşsiz olunca da burun kıvırıyor insanlar, sonra bunlardan bir kısmı da ayıla bayıla roman ve diğer edebiyatı işte okuyor, hiç düşünmeden bunların pek çoğunu işsizlerin yazmış olduğunu hatta bu sayede yazabilmiş olduğunu.
Emektar babalar olmasa tabi bunca hayırlı ya da hayırsız evlat yetişemezdi, hem hayatın dinamikleri de oluşamazdı bu türlü çeşit evlatlar olmasa. Babayı mı beklerlerdi sofrayı mı tabi bu da önemli insan bu acıkıyor nihayetinde. Herkes kendi çilesinden memnun gibi ayrıca. İkiyüzlü bir varlık bu insan hep olanı bırakıp olmayanı tasarlıyor ama adım atmaya gelince kıvırıyor. Neyse teşekkürler yazı için, gereksiz uzattım sanırım, çoluk çocuk yok bende hep ondan bu gevşekliğim.
Çok teşekkürler, aslında hiç yazamam böyle yazılar- ama baktım hala yazılmamış hiç bir şey resme mecbur hissettim kendimi. Ben eklemiştim çünkü bu resmi yazan olur diye, başka Munch tabloları da vardı güzel. Benim günlük rutinim hikayedeki gibi, ya da resimdeki gibi değil ama bir şekilde tabiyim yine standart koşullara. Bencillik her yerde var, ben nispeten yakın zamanda emekli olacağım için rahatım ama. Bırakma gibi bir durumum yok aileden ötürü. Ama kaybettiğim bir çok şey de var mesela sana kıyasla. Yaşayamadığım örneğin. Dediğin gibi işsizler yazıyorlar dünyayı, köleler de okuyup özeniyorlar sadece. Gevşek olmak güzel şey bence. Senin bambaşka, belki çok daha büyük sorunların vardır belki. Ama buradan bakıldığında en azından, özgür olmak güzel şey :)
1 sonraki yanıtı göster
Rutin...
Resme çok uymuş. Elinize sağlık...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.