··
563 görüntüleme
Geçen gün eve giderken parktan geçiyordum. Bir tane yaşlı amca üç tane de küçük çocuk vardı. Çocuklar oyun oynuyor. Eskiden olsa 'aa ne güzel dede torunlarını parka götürüyor' diye düşünür gülümserdim. Șimdi ise çok daha kötüsünden şüpheleniyorum. O parktan geçerken adımlarımı yavaşlatıp 5-10 dk o amcayı izlememe neden olan şey bitiriyor işte her şeyi. Biz insanlığın ölmüş olduğunu bilerek, daha kötüsü bunu duymaya alışmış olarak yaşıyoruz.
Yazınızı okurken aynı çaresizliği hissettim. Dediğiniz gibi biz burada dururken birileri bunları yaşıyor... Ne denir ki... Neyse. Elinize sağlık merak ettiğim bir kitaptı. Güzel bir inceleme olmuş :))
Biliyor musunuz belki dinlemişsinizdir yazarın TEDX konuşmasını, bir makale yayınladık diyor, okunma sayısı hızla arttı. Belki mağdurlardı, belki sizler bizlerdik. Belki de iğrenç fantezilerine ilham arayanlardı.
Şu cümleyi duymuş olarak okudum bu kitabı, bunu bilerek. Bunu yapabilecek insanların varlığının farkında olarak.
Gözlerimizi dört açmak zorunda kalmamız bile ne acı ama biz söylüyor, biz işitiyoruz. Keşke daha yüksek söyleyebilsek, keşke bunları seçtiğimiz insanlar konuşabilseler, keşke normalleştirmeseler bu iğrençlikleri, bir kereden bir şey olmaz demeseler. O bir kereden öyle çok şey oluyor ki.
Okuyun ve okutturun mutlaka, teşekkür ederim yorumunuz ve dikkatiniz için.
1 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Bu yorum görüntülenemiyor
Bazı gerçekler vardır ki, kabul edilemeyecek kadar korkunçtur. Hatta daha ileri giderek iftira niteliğinde sayarak inanmayız-inanamayız böyle bir acıya... Ama hiçbir şey değiştirmez tüm bu yaşananları maalesef. Bazen de düşünmesi bile acı verir ki, sözlerin bittiği noktaya gelirsin, ne desen kâfi gelmez. Çünkü hiç bir sözün bu acıyı tarif edemediği aşikardır ve bunu yaşatanlar da Allah'ın en büyük gazabına layıktır...
Çok yerinde ve güzel bir inceleme olmuş, yüreğinize sağlık.
Ben teşekkür ederim yorumunuz için. Herkes hak ettiğini yaşayacak deyip sineye çekmek zorunda kalmak yerine somut şeyler görmek isterdim. Umarım görebiliriz, hâlâ yaşıyorken.
4 sonraki yanıtı göster
Biraz önce sayfamda olan biri paylaşmıştı gonderiyi ama okuyamadım hatta içimden dedim ki bu tedx ne .Sonra YouTube da dolanıyor dum meğerse sizin paylastiginiz Büşra Sanay linki imis sonuna kadar izleyince kitabı olduğunu öğrendim.Boyle dinlerken arada tüylerim ürperdi kitabı alıp almama arasında gidip geldim.1K ya bakayım dedim kitap var mı sonra sizin inceleme yi görünce dedim ki tevafuk yani benim alıp okumam lzm demek ki bu kitabı.İncelemeniz iyi olmuş gerçekten hassas bi konu elinize sağlık.Kısa zamanda alıp okuyacağım inşallah.Selametle..
Teşekkür ederim yorumunuz için, okuyun ve inceleyin lütfen siz de, konuşulması, anlatılması gereken meseleler bunlar. Vesile olabildiysem böyle bir duruma ne mutlu bana.
1 sonraki yanıtı göster
Kitabın içeriği kadar adı da çok çarpıcı! Haberim yoktu böyle bir kitaptan. Bazı kitapları okumak da cesaret istiyor biraz. İçinde yazılanları düşündükçe kolay bir okuma olmayacağı kesin. Eline sağlık Tuba, böyle kitapların incelemeleri ayrıca değerli bence... Çok güzel ifade etmişsin pek çok şeyi...
Yaşamak kadar zor değil okuması eminim, nice haberle o kadar kalınlaştı ki derimiz, duygular içeri giremez oldu. Okuması, konuşması gereken kişiler, bizden daha çok insana sesini duyurabilecek olanlar ama okumuyorlar, keşke okusalar, keşke görseler. Biz hep sandık ki, fakir ailelerde, küçük köylerde gerçekleşir böyle şeyler, oralarda daha çabuk ortaya çıkabileceğini düşünmeden. Oysa zengin ailelerin bunların üstünü kolayca örtebileceğini hiç düşünmemiştim kendi adıma. Bir sürü bakış açısı edindim bu kitaptan, sırf bu yüzden bile okunmalı. Teşekkür ederim yorumunuz için.
İnceleme bile o kadar ağır geldi ki kitabı okuyabileceğimi hiç sanmıyorum. Bu kelimelerin kifayetsiz kaldığı bir durum. Okuma cesaretiniz ve incelemeniz için ayrıca tebrik ediyorum. İnsan kendini dipsiz bir kuyuda gibi hissediyor..
İnsan olmanın gerekliliği gibi biraz bu dipsiz kuyu. Olumsuz bir insan oluşuma kızılır böyle düşündüğüm için genelde ama gözlerim görüyor, kulaklarım duyuyorken kahvaltıda Pollyanna yemişim gibi dolaşamıyorum kendi adıma. Teşekkür ederim yorumunuz için, bu insanlara verdiği ağırlık yanında hiçbir şey okurken hissettiğimiz. Umarım bir gün okuyabilecek güçte hissedersiniz kendinizi.
Elinize sağlık. Farklı bir alan olmuş.
Bu konu ile ilgili acizane fikirlerim şöyledir.
Cinsel/çocuk istismarı her zaman varmış, yerine ve duruma göre farklı şekillerde.
Konu canımızı sıksada bilmek tepki oluşturmak önemli.
Öyle ki toplumun hafizasina lanetlik durumlar, nefretlik olaylar olarak kazımak için bilmek tartışmak ve tepki oluşturmak lazım.
Ancak Aile Sosyal Bakanlığı gibi bir kurumun bu konuya ciddi bütçe ve kaliteli ekip ayırıp üstüne düşmesi daha önemli.
Nasıl aşı ile bir çok hastalık yok düzeyinde bu konuda bu şekilde ele alınıp kurtulmaya calisilmali.
Bu konulara yanlış noktalardan tepki çekildiğini düşünüyorum. Misal Karacaoğlan'ın deyişlerindeki pedofiliye örnek gösterilebilecek satırlar, türkülerimiz gibi. İnsan ömrünün daha kısa olduğu dönemlerde 15 yaş belki daha aşağısı çocukluk olarak sayılmıyordu. Bunları örnek göstererek bugün yaşananları aklamaya çalışan bir sürü insan var halk içinde. Hatta ve hatta peygamberleri örnek göstererek. Her millette, her görüşte, her ekonomik seviyedeki insanda görülebilecek bir durum olduğunu söylüyor kitap, insan olunması yeterli. Bugüne kadar insan bastığı hangi yeri kirletmemiş ki?
Bakanlıkların önce "bir kereden bir şey olmaz" gibi deyimleri kesmesi, bu iğrenç zihniyetli insanların ekmeğine yağ sürmemesi gerekiyor, hakimlerin iyi hal indirimleri uygulamamaları gerekiyor, konuşmaları konuşmamalarından daha kötü.
Aşı güzel bir örnek olmuş, yanlış bilmiyorsam bu yıl 24 bin çocuğun aşı olmasına engel olmuş ebeveynleri. Doğal bulmuyorlarmış.
Bu göz göre göre çocuğunu öldürmektir. İstismara göz yummaktan hiçbir farkı yok benim için.
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.