anı diyorum ya; benim hiç anım yok. gerçekten yok. olmalı mı? şart mı? bir şey uyduramaz mıyız? evet, hiç anım yok, hiçbir şey hatırlamıyorum. hatırladığım bir iki süprüntü ise beni utandırmaktan başka işe yaramaz. "be adam - bunca yıl yaşadın; anlata anlata bunu mu anlatıyorsun, böyle bir şeyi nasıl yaşadın, insanlık hali, nasıl unutmadın?" niye unutayım ki? unutamamak değil, unutmaktır acı olan.