Uzun ama okuyun lütfen. :)
Kadın bir dâhidir, bu niteliğinden ötürü sevilir, baştan sona eğlendiricidir. O halde kadın aşktan ölür. Tabii ki -zaten öleceğini söylememiş miydi? Onun dokunaklılığı burada yatar; çünkü kadın erkektir -en azından hiçbir erkeğin yapmaya cesaret edemeyeceğini söylemeye cesaret edecek kadar erkektir. Ne erkekmiş! Bunu söylerken ona etik bir yargıda bulundum. Sizler de böyle yapın dostlar, böylece anlayın Aristoteles’i. Haklı olarak kadının trajedide iyi kullanılamayacağını söylüyor. Bu gerçekten de çok açık, kadının yeri acıklı ve ciddi divertissement’dır [antrakt gösterisi], yarım saatlik bir farstır, beş perdelik bir drama değil. Dediği gibi ölür. Fakat böyle oldu diye tekrar sevemez mi? Neden olmasın? - Birinin onu tekrar hayata getirmesi durumunda olur. Eğer tekrar hayata gelirse artık gerçekten yeni bir kişi olur, yeni bir kişi, bir başka kişi, yeniden başlar, ilk kez âşık olur, bunda öyle kayda değer bir şey yok.
Ey ölüm, sen nelere kadirsin! En tesirli kusturucu ilaç, en güçlü müshil bile bu kadar arındırıcı bir etkiye sahip değildir.
Sayfa 106 - Ayrıntı Yayınları
··
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.