Boşluğa sıkılmış kurşun gibiyim
yıkıldı duvarları krallığımın
yıkıldı yarınlarım
insanlar gülüşlerimi çaldı dudaklarımdan
insanlar yalnızlığa itti beni
her gece ağzımda sabahlayan adın bile
bırakıp gitti beni.
kan yağıyor gözlerimden
ben bir nisan yağmuruyum şimdi
bir sonbahar rüzgarıyım delice esiyorum
gözlerim cam kırıkları gibi dokülmüş kaldırımlara
bir sokak ortasında bileklerimi kesiyorum.