Kitabı uzun süre önce okumuştum ve kitabı okuduğumdan beri huzur denilen şeyin ne kadar uçucu olduğunu fark ettim. Belki olumsuz bir eleştiri gibi görünecek ama bu kitabı okumak kendi vücuduna zehri zerk etmek gibi bir şey. Üç huzursuz ve yurtsuzun (Hölderlin, Kleist ve Nietzsche) Zweig gibi empatik birinin kaleminden çıkması sizi dağıtacak kadar tehlikeli olabilir. Gerçeklerden kaçmayan insanın muhakkak okuması gereken bir eser.
