Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

1216 syf.
10/10 puan verdi
·
Beğendi
·
69 günde okudu
Derry evimiz, King babamız
1200 küsür sayfa okumuşum, koca yaz boyunca vicdan azabı gibi kara kapaktan beni izlemiş durmuş Pennywise, çoğu gece okurken uyuyakalmışım da sabah uyanıp kaldığım sayfaya ayracı koyup kitabı kapatıp işe gelmişim. Hep diyorum tuğla kitaplarla daha çok zaman geçirdiğimiz için bitirdiğimiz zaman duygusal hissediyoruz, yaz tatili bitip yazlıktan okula dönmek gibi üzücü. Hakan tutturdu inceleme yaz inceleme yaz, bu çocuk ileride reklamcı falan olursa şaşırmayın. Anlatabileceğim çok fazla şey yok kitap hakkında, iyi kötü herkes fikir sahibi konuyla ilgili zaten. Bu arada kapaktaki resim güzel düşünülmüş içeriğe uygun olmuş. Örümcek ağları arasındaki korkunç palyaçomsu yaratık. (Kitabı okuyanlara çağrışım yapacaktır mutlaka.) Stephen King okumayı seviyorum, bize ne ucuz saçma korku hikayesi sunuyor, ne bir şeyleri didakte etmek için bir hikaye uyduruyor. King bunların hepsini çok güzel harmanlayıp, insan psikolojisinden ve zaaflarından oluşan harika tablolar oluşturuyor. Kitaplarında genelde duyguları körelmiş, robotlaşmış yetişkinler ve alışılmış düzene, dönen çarklara taş koyan çocuklar var. Bir kaç kitabı hariç tutulur mutlaka ama ben bu anlatımdaki kitaplarını seviyorum. Çocukluğu her zaman yüceltmesini seviyorum. Daha çocuk sayılacak yaşta tanışmasam kendisiyle bu kadar sever miydim bilmiyorum, belki yine severdim ama büyüdükçe hayal gücümüzün zenginliği de köreliyor sanırım. King çocuk yanını hep bilediği için mi böyle güzel kitaplar çıkartıyor ortaya, bunu da bilmiyorum. Kitabın kurgusu da aslında bir nevi bunun üzerine kurulu. Parlayan bir hayal gücüne sahip 7 çocuk, yaşıtları tarafından belirli bir özelliği sebebiyle dışlanan 7 çocuk... Zenci, kekeme, Yahudi, hastalıklı, şişman... Sürekli büyük çocuklar tarafından kovalanıp, işkence edilen, kendilerinin deyimiyle "Kaybedenler". Stephen King'in insanların korkularına, zaaflarına göre şekil değiştiren karakterler yaratması çok gerçekçi. Karakterlerin çocuk olması da çok mantıklı seçim, zaten King de kitapta söylüyor bunu, sadece çocuklar saçma şeylere inanıp onlardan korkarlar. Palyaçolardan korkan kaç tane yetişkin tanıyorsunuz? Kaç yetişkin gece yatağının altında canavarlar saklandığına inanır? Odasından koridora gidene kadar karanlığın içerisinden bir hayaletin çıkıp kendisini kovalayacağından kaç yetişkin endişe ediyor? Yetişkinler işlerini kaybedeceklerinden korkarlar, borsa da para kaybedeceklerinden korkarlar... :) Ya da ne bileyim çocuksanız taşların para olduğuna inandığınız bir oyun kurduysanız kafanızda siz de oyuna dahil olan diğer çocuklar da o taşların para olduğundan emin olurlar. Beverly'nin sapanla taş attığı ama onun gümüş olduğunu hayal ettiği için Pennywise'ın canını yakabildiği kısım gibi... Örneğin ben çocukken bu kitabın kısa versiyonunu okuduktan sonra, ne zaman yağmur yağsa ve ben mazgalların yanından geçsem, Pennywise çıkarsa korkusunu yaşadım. Şimdi saçma ve komik buluyoruz ama o yaşlarda olabilirliğine inanıyor insan. Bize demiş ki King, yaşınız kaç olursa olsun inanın, kurtadamlara, insanları öldüren palyaçolara.. Hayal gücünüzün zenginliği oranında keyif alırsınız yaşamaktan. Saçma bulduğum tek yer vardı, ne düşünerek yazmış anlamlandıramadım; çocukken ilk kez Pennywise'ı alt ettikten sonra tünellerde yollarını kaybediyorlar, aralarındaki bağ kaybolmaya başlıyor çünkü, sonra birbirlerine tekrar bağlanabilmek için yeraltı tünellerinde çocukların altısı da tek tek Beverly ile ilişkiye giriyorlar. Bu kısmına gerek var mıydı ya da hikayenin akışında nasıl bir etki yarattı sorgulaması yaptım. Bir de en sonunda Bill - karısı ve Gümüş ile yapılan finali de sevmedim. Bunun dışında laf edemem kitaba çarpılırım, bir çocuklara bir yetişkinlere dönen ilmek ilmek örülmüş bir hikaye; inanılmaz sürükleyici ve büyülü bir dünya yaratılmış. Sinemaya uyarlanan son hali ile Bill Skarsgard'ın canlandırdığı Pennywise gerçekten ürkütücü oldu. (Bunun benim Skarsgard'ı sevmemle alakası bile yok.) pride.com/sites/www.pride... umgasmagazine.com/wp-content/uplo... En iyi kitap/film başlangıçlarından birisine sahip olduğunu da belirtmeden geçemeyeceğim. 1990 yapımı filmdeki Pennywise ve Georgie sahnesi youtu.be/aUPq6X-Y1Kg 2017 yapımı filmdeki Pennywise ve Georgie sahnesi youtu.be/xhZ86kjk5I4 "You'll float too!" diyerek hepinizi kitabı okumaya davet ediyorum. :)
O
OStephen King · Altın Kitaplar · 20206,1bin okunma
··
260 görüntüleme
Hakan okurunun profil resmi
Ellerinine sağlık Kevser abla :) Beverly'nin diger bebelerle iliskiye girdiği kısım ve sadece Pennywise'ın ortaya çıktığı anda hafizalarını kazanmalari inanılmaz sacmaydı; ama baska en ufak bir sıkıntı yok bence kitapta. Kalemine saglik tekrardan :)
NigRa okurunun profil resmi
Bu unutuluş kısmı güzeldi bence Derry'e dönene kadar çoğu şeyi unutmaları vs sonuçta doğaüstü bir kurgudan bahsediyor, elini güçlendirmek için öyle yazmıştır ama dediğim kısım çok gereksizdi, bir de aralarda Pennywise'ın geçmişte ortaya çıkıp kaos yarattığı bölümleri biraz daha renkli yazsaymış iyiymiş bazılarında çok sıkıldım.
1 sonraki yanıtı göster
mithrandir21 okurunun profil resmi
Koulrofobi var ama, bunun sayesinde palyaçolardan korkan ciddi yetişkin vardır. Sadece çocuklar saçma şeylerden korkar demişse King büyük halt etmiş çünkü kendisi başta yetişkinlere korku kitabı yazıyor. Demek bunun için King'in korku öğeleri ve doğaüstü konular içerdiği kitapları bana saçma geliyor :). Yetişkinler için tripofobi adında sözde saçma gelen ama ciddi bir korku türü de vardır, bir tanıdığım da karanlık odaya giremezdi ve kapının arkasında sürekli bir yaratık olduğunu düşünürdü, şu an ellili yaşlarda kendisi de. Yani sadece borsadan, para kaybetmekten vs. korkmazlar. Bev konusunda çok haklısın, kitap için aşırı gereksiz ve saçmaydı, tabii bir de finalinde olan o durum hiç olmamıştı. Güzel kitabın finalini bağlayamamış bence King ama bu kitapta Pennywise ile ilgili kısımlarda değil de diğer konularda gerçekten başarılı şekilde gerip korkutabilmiş King, özellikle karın kesme sahnesi filan çok başarlıydı.
NigRa okurunun profil resmi
Tam olarak öyle dememişti de Uğur ben öyle toparladım, kitapta bununla ilgili 2-3 sayfa bir kısım vardı, hatta yaşlanıp hayal güçleri körelecek diye 21 yıl bekliyordu (21'di dimi?) Pennywise ondan sonra geri çağırıyordu. Akşama kitaba erişince düzenlerim belki o kısmı.
2 sonraki yanıtı göster
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.