Kur’an-ı Kerim’e bakıyorum, Allah Elçisi’nin (sas) hayatına bakıyorum, bir de Müslümanların ortalamasına bakıyorum ve kendi kendime Müslüman olmamıza daha çok var diyorum. Yanlış anlaşılmasın, kimseyi yargılamak haddime değil. Söylem, eylem çelişkisine dikkat çekmek istiyorum.
Mesela israfın haram olduğunu söyler, kralını yaparız.
İnfaktan dem vurur cimrilik yaparız.
Kolaylaştırmaktan bahseder, zorluk için elimizden geleni yaparız.
Ahlaklı olmayı över, ahlaksızlığın felsefesini yaparız.
Bu karamsar girişi ciddi bir soruna değinmek için yaptım.
Hocalar hep anlatır, Hz. Ali Hz. Fatıma’yı istediğinde parası yokmuş. Hz. Peygamber de kendisine verdiği bir zırhı hatırlatmış ve onu satıp mehir olarak Fatıma’ya vermesini söylemiş. Sonra Fatıma’nın çeyizi bir yatak bir örtü el değirmeni ve bir iki mutfak eşyasından ibaretmiş. Peygamber’in kızına gelince böyle… Ya biz… Tabii ki biz peygamber çocuğu değiliz.
Lüks bir salonda olmalı nişan ve düğünümüz. Gelenlerin ağzını açık bırakmak önemli. Gelinliği bir defa giyeceğiz. İtibardan kısılmaz. Sonra düğün fotoğrafçısına çektirmeli fotoğrafı, dere kenarında, uçurumdan aşağı bakarken, sevgi dolu bakışlarla bir geminin güvertesinde…
Balayını öyle pahalı bir yerde yapmalı ki komşular çatlasın.
Allah gençleri evlendirmeyi tavsiye ediyor, Peygamber gençleri evlendirmeyi tavsiye ediyor, akıl gençleri evlendirmeyi tavsiye ediyor. Ancak biz onları evlendirmemek için bir sürü bariyer oluşturuyoruz. Evlenmek için evi olmalı, arabası olmalı… Düğün masrafları için para biriktirmeli…
Bu da yetmez… Yapılan gereksiz masrafların borçlarını ödemek için yıllarca çalışmalı gençler…
Allah aşkına bu nasıl bir cinnet hali?
Anneler, babalar…
Allah için çocuklarınızı evlendirirken kolaylaştırın, gereksiz masraflarla birbirinize ve çocuklarınıza zulmetmeyin.
Gençler…
Allah aşkına başkalarına nispet yapmayı bırakın. Hayatın ve sevmenin tadını çıkarın. Başkalarının ne diyeceklerine değil, doğrulara bakın…