Başlayamama
Başlamam gerek biliyorum , ama nereden. Her zaman bir yolunu bulurum aslında başlamanın. Bu kez neden olmuyor ki? Bir şeyin olmasını mı bekliyorum başlamak için? Hiç bir şey yetmiyor artık, neden bilmiyorum. Kaç gün oldu gideli, üç mü daha? Çok uzun geldi bu kez.Bir hafta olmuştur diyordum. Gelmeyeceğinden belki, kesin konuştu giderken.
Başlamam lazım tekrar bir şeylere. Bırakamam kendimi bir önceki gibi. Boşluklar. Aramam lazım, bulmam lazım, hareket alanı lazım bana. Perdeyi açmam lazım. Güneş gözüme giriyor, hiç sevmem - o da biliyor. Benim mi, oldu mu hiç? Başkasının? Ben özgür biriyim ve mutluyum, o da öyledir herhalde. Gereği yok düşünmenin daha fazla. Başlamak gerek. Pencereyi de açmalı. Hatta dışarı çıkmalı artık. Bu kadar gündür eve kapandığım yeter. Bir yarış değil sonuçta. Herkes başlayıp bitiriyor. Herkes bırakabilir. Ben de olabilirdim, o oldu. Önemli olan sonu değil, her şey bitiyor. Önemli olan yeniden nasıl başlayacağın.
Nasıl başlayacağım yeniden? İmkansız olmamalı herhalde. O ne yapıyordur acaba? 3 gün olmuş daha, üç günde unutamaz ki beni. Daha önce gelmişti fazla geçirmeden. Çok farklıbu kez ama. Uff, neyse - önemli olan ben ve yeni başlangıcım. Su çarp yüzüne bir, sefilim her zamanki gibi. Biliyor beni- tanıyor, ona layık olmadım hiç. O da o kadar matah değil ama. Benimle olduğuna göre en azından.
Kessem mi sakalları? O istediği için değil, kendim için keseceğim bu kez. Bağışlamasına ihtiyacım yok. Tam olmak istediğim yerdeyim hayatımın bu döneminde ben. Aynanın karşısında ve sefil. Çok alıştım onun ağzından konuşmaya. Yeni hayat, yeni başlangıç, bir tıraş oldum ve hayatım değişti. Şu lacivert uzun kollu gömleği ne zamandır giymiyordum- evcilleştirmiş beni. Dağınık saçlar , olsun- eskiden de böyleydim ben.
Arayacak mıyım birisini ? Onu mu? Yok- olmaz zaten, tek birisi o mu hayatımda. Vardı eskiden - Sami mesela, o da evlendi. Hayri- görmedim kaç yıldır-aranmaz. Basri, doğru demiş vallahi, kafiyeli hepsinin ismi. O da olmaz, kavga etmiştik onun yüzünden. Tek tabanca olacak mecburen. Yalnız mıdır o da? Bana ne ya. İzne çıkayım ben en iyisi- daha bitmedi Eylül, sıcaktır teyzemin oraları. verandada keyif, İtalya ya da, bizdekine veranda denmiyordur belki. Roma'ya gitmek isterdi he, ben sevmediğimden Londra'ya gitmiştik. Hard Rock Cafe tişörtü ile kandırmıştım. Kanmaz ki,inandırdı beni ama. İyi kız, iyi kızdı.
Bu parfümü de son doğum günümde almıştı. Siyahların adamı, tanışmadan önceki bana gönderme. Ben aptal bir sağ eldiven almıştım ona, kırmızı hem de. Solu bendeydi. Gülmemişti tabi. Götürmüş müdür onu da? Kırmızı sihirli rengi. En saçma halinde bile yakıştırmasını biliyor kendisine. Bana hiç gitmez. 150 liram var, çekerim artık.
Neyse çok sıcak değil, esiyor. Ne zamandır tek başıma çıkmamıştım böyle. Nereye gideceğim bu saatte? 3 ideal saat değil içmek için. Niye içeceğim ki, ayyaş mıyım ben? Sefilim sadece. Kaliteli bir yerlere gitmek lazım. Düzgün başlamak gerek bu kez. İnsanlarla tanışmak gerek, gözlerine bakıp ben buyum demek. Boşluklar bulup girmek gerek. Onlara adapte olmak, gerçek bir yaşam yaşamak gerek bu kez. Gölgede kalmayacağım bu kez, güneşteyim işte. Gözlük alsaydım keşke- bu kadar yakın olmazdım cennete.
Severdi gözlerimi. Uyumluymuşuz. Ben hep uyumluydum ki. Bu kez olmayacağım- bana uysunlar.
Metro mu dolmuş mu? Dolmuş tabi, ondan önceki gibi. Nasıldı şarkı? Tekrar avcı olmak istiyor sahip olduğunu sandığın bu kraliçe- bozar kraliçe. Gerçi "thank you"yu seviyorduk ikimiz de. Herkes sever ki o şarkıyı, bir anlamı yok yani. Ben de avcı olabilir miyim ki? Seviyorum dolmuşları - hep sevdim , öğrenciyken de - o zaman eskiydi ama - daha güzeldi kokusu.
Uzağa gitmem lazım aslında - en uzağa gidip orada başlamam lazım. Yeni bir şeyler - yeni olmadan olmaz. Ama eski yerlere gidiyorum nedense hep. İtalya'ya gitmem lazım, Roma değil ama, Milan ya da Floransa belki. Taksim'e bile çıkmadım ne zamandır, Kadıköy'deydik beraberken de hep. Orada mıdır acaba? Bilmem- Moda mı yoksa? Gerek yok- İstiklal yeter, hem Nami'nin dükkanı var orada. Kafiyeli yine.
Onunla çıkarız olmazsa, hakikatli çocuktu, çocukluğu mu kaldı. Olsun sever beni de. Onda gözü var diye az kavga etmemiştik ama. Yanlıştım her zamanki gibi. Sefildim. Sefilim. Ne iğrenç bir şehir. Onunlayken de iğrençti ama fark edilmiyordu çok. Avcı, evet- Nami yardım eder bana, delikanlı çocuktur. Elimden tutar, sokar beni camiaya. Yalnız unutmamak lazım para çekmeyi. Dolmuşa bayıldım zaten epey. Dostluk da bir yere kadar.
Eylül akşamı çalıyor, burada olsa söylerdi o da, belki cebimdeki kağıt para diye. Eylül esince güzel oluyor. Yoksa hem sıcak hem kalabalık olmazdı, hem yalnız. Eylül sevince güzel. Bulmam lazım, başlamam lazım. Gemiye binsem daha iyi belki, Karadeniz, Ukrayna sonra. Niye Ukrayna- espri yapardım hep- kızardı o da. Ya da okyanus, Karayipler. Bilmiyorum, Nami bilir belki, hatırlıyor mu beni acaba hala, oldu epey onunla da.
En son ne zaman başlamıştım ki tekrar? Onunla evet. O zaman da aklımda yoktu birisiyle tanışmak- sadece başlamaya çalışıyordum nasıl olacağını bilmeden yine. Niye beceremeyeyim ki, ben başlangıçların adamıyım, bitişlerin değil. Şimdiden unuttum bile, karşıya geçince. Havası bile farklı , başka türlü bir şey istediğim. Başka bir hayat- Mesaj da yok hala. Olmayacak ki zaten. Olmasın da , başka türlü olmaz- ummak bitirir insanı esas.
Uzanmak istiyorum çimenlere, hiç bir şey düşünmemek, hiç bir şey beklememek. Sadece uzanmak. Geldik ama, çimen de yok. O da yok- Nami'nin yeri ilerde ama. Açık mı? Kapı kapalı, içerisi karanlık. Dolaşıp gelsem mi, arasam mı- arayacağım tabi. Boşu boşuna mu geldim buraya- iyi adam şu Nami, anlar beni. Kim anlar ki başka. Ne gerek var anlamasına hem, düzgün birisiyim alıcı gözle bakılırsa. Sefilim sadece, öyleymiş.
Çalıyor telefon , uzaktan geliyor bir ses. İçeride herhalde. Zile bassam mı, burada mı beklesem yoksa? Arka kapısı da var mıydı buranın? Yanlış mı hatırlıyorum. Anahtarı unuttuğumuz bir gece. Bakmam lazım. Ne zaman geldik en son buraya. Sevmiyordu ki hiç. Kadıköy hep. Ben burada başlayacağım ama yeni hayatıma. Eskisi olmayacak. Kadıköy olmayacak. Doğru hatırlıyormuşum. Açık bu kapı. İçeride herhalde. Birisi daha var sesler geliyor. Ayıp olur mu ?
Yok , anlayışlı adam Nami. Halden anlar.Hem beklerim işi varsa ne olacak ki. Üç gün beklemişim, biraz daha beklerim.
O ne yapıyor acaba şimdi? Başlamak istiyor mu benim gibi, yoksa beni mi özledi. Arasam mı onu? Yok - açıkça söyledi, nefret ettiğini sefaletimi. Nami anlar beni. Nami anlar, Nami... Ne işi var burada, niye ki? Ne gerek var? Nasıl olacak şimdi, nasıl başlayacağım, hep başlardım ben. Bir yolu olmalı yine. Belki de gitmem lazım, başka denizlere, başka yerlere. Onun olmadığı herhangi bir yere. Anlarlar beni herhalde, Nami de anlar. Başka bir şeye başlamam lazım, hemen.
··
144 görüntüleme
Metin baştan sona göstermeye dayandığı için kalemi zorlamış. Gösterme metinlerde yazarın baş belası metin boyunca kahramanın ne yaptığını (hareketlerini) anlatma-aktarma zorluğudur.
Bu zorluğu aşmak için göstermenin içine ip uçları serpiştirir. Bir yandan da öyküyü bir zamanın içine oturtma baskısı vardır. Bana kalırsa anlatmak da lazım. Ben anlatıcı, bir metinde hem anlatıp hem gösterebilir pekala.
Bu perspektifle metni didiklersem biraz, “Perdeyi açmam lazım” evde, henüz kalktı. Dışarı çıkmak istiyor. “lacivert uzun kollu gömlek” giyinmeye başladı. “Bu parfümü de son doğum günümde almıştı.” Evdeki son anları. Bankadan 150 kağıt çekilecek. Saat pm 3. “İstiklal yeter” Nami’nin dükkâna, İstiklâl’e gidecek. “Dolmuşa bayıldım zaten epey” dolmuşla gider. “karşıya geçince.”Anadolu yakasından geçti. Dolmuşun neyine bayıldı acaba? Nostalji yapıyor. “Geldik ama, çimen de yok” Taksim meydanı, çimen yok ya.
Ve Nami suçüstü. Görebildiğim serpiştirdiğin ipuçları bunlar.
Kalem zorlanıyor ama Allah için acemilik yapmıyor. Zira gösterme metinlerde " kapıyı açtım, yukarı baktım," gibi, bazen meşhur yazarlarda bile gördüğüm hatalar yok metinde.
Ama yine de ben, Ben anlatıcı hem anlatıp hem gösterebilir diyorum. )))
O. Pamuk göndermesi hoşluk olmuş. “Yeni hayat, yeni başlangıç, bir tıraş oldum ve hayatım değişti.”
Kalemine sağlık.
1 önceki yanıtı göster
Günaydınlar Metin Hocam, Eylül biterken kendi etkinliğime bir şey yazamamanın ezikliğiyle biraz aceleye geldi hikaye, bir şeyler yapmaya çalıştım biraz da Vus'at O Bener'in etkisiyle, oldu mu bilmiyorum ama. Final kısmı hiç olmadı zaten, çalışmak lazım belki. Anlatma işini özellikle yapmadım, metnin yapısını bozar diye, ya hep ya hiç diye düşündüm belki :) Dolmuşa para bayıldım dedim, ne zamandır İstanbul 'a gelmediğim için fiyatları bilmiyorum, - anlaşılamamıştır tabi :) Bir kaç gönderme daha yapayım diyordum ama aceleye geldi dediğim gibi. Şimdi senin yapısökümüne girince (küçük bir tadilat gibi olmuş gerçi:) hoş oldum biraz, sevindim yani. Böyle böyle anlıyor bir şeyler yazanlar okunduklarını. Çok teşekkürler okuduğun ve yorumun için, sevgiler.
3 sonraki yanıtı göster
Müsaadenizle bırakıyorum.
youtu.be/DR7mtyH0NRY (Pilli Bebek)
m.youtube.com/watch?v=6D1m4F_... (Bülent Ortaçgil)
Bu yorum görüntülenemiyor
Çok zor bir yol seçmişsin ama alın akıyla çıkmışsın. Günaydın Erhancığım.
Başla(ya)mayana mama yok. Başladığım yorumu başa almak zorunda kaldım silindi gitti, aynı suda iki kere yıkanılamayacağını bilmem kaçıncı öğrenişim, böylece bu başka bir yorum oluyor elbette. Yenilik peşinde olmayan kim var diyorum kim yani ? Buralarda Erhan diye birisi var, buralar nerelerse artık bilemiyorum onu da tam olarak. Ne demiş şair, "Aramız diye bir yer yok/ Bunu bir adres tarifinde kullanamazsın"
Metin,Necip,Semih var bir de kafiyeli bakınız bu karakterler de. Az biraz tanıştım kendileriyle, hayat sokakta diye boşuna söylemiyorlar, insan dediğimiz insana hasret bir de. Eylül dediğimiz ay, et-kemik dinlemeyen türden, ruh-beden ayırmadan yükleniyor benliğimize. Şaşkın gibiyiz, herkes kendi şaşkınlığının esiri belki de. Başlamak güzeldir diyorum yine can havliyle. Hangi kadın daha çok yaralamıştı bizi? Bulamıyorum cevabı, soru işaretlerine aşık olmakta buldum çareyi. Saçmalık işte diyorum, saçma bir başlangıç arıyorum ben de. Başlamak bitirmenin üvey evladıdır belki de, başlamak merhamete muhtaç mıdır? Bilmiyorum.
Başlamışsın güzel güzel, ama farklı yerde:) Herşey anketten başlangıçlar çıkmasıyla başladı aslında. Teker teker yıkıldı tüm kaleler,ben son anda yırttım kırmızı karttan.
Sen de olman gereken yere yetişemeyeceksin herhalde Eylül bitmeden, sağlık olsun. Ol yeter sen
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.