Çelişki. Hayatım daha iyi bir yaşamın müsveddesi gibi. Yaşam sürekli karalayıp durduğum bir defter. Yazdıklarımı yırtıp atıyorum bazen, kimseye de kendimden bahsedemiyorum. Her an karar değiştirebilirim. Her an sizi unutabilir kendime başka bir yol çizebilirim. Beni gördüğünüze aldanmayın, her an yok olabilir ve izimi kaybettirebilirim. Senden bahsetmeye sıra gelince, elim ayağıma dolanıyor, hem o kadar dolanıyorum ki kendi içimde bir düğüm oluşturuyorum, bu düğümler büyüyor, büyüyor ve karanlık bir surete bürünüyor yüzüm. Bakıp gördüğünüz, konuşup dokunduğunuz ben değilim. Ben kendimin dışında başka bir yerde soluk alıyorum. Kendimin uzağındayım, senin uzağındayım, herkesi uzaktan seyrediyorum ama ben herkesin içindeyim. Çırıl çıplağım. Morluklar var bedenimde. Yüzümde şişlik. Buz sürmeliyim yüzüme. Soğutmalıyım kendi içimi, buzlu sularla yıkanmalıyım her sabah. Saçlarımı soğuk rüzgârlarla kurutmalı, soğuk duvarlara yaslanarak seni düşünmeliyim.
İbrahim Varelci
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.