Çocuk, insiyâklarıyla yaşar, Stirner'e göre. Tek dünyası yaşadığı dünyadır. Delikanlı, çevreden kopar. Görünenin arkasında görünmeyeni arar. Düşünceye, ideale âşıktır. Bir mefhumlar aleminde yaşar. Olgunluk, bu iki zıt davranışı kaynaştıran çağdır. Yetişkin insan, olduğu gibi görür dünyayı. İdealinden çok gerçeğe yönelir. Yine çocuktur ama şuurlanan bir çocuk. Vehimlerinden sıyrılmıştır, tek kılavuzu vardır: Çıkarları.
Toplumlar da aynı merhalelerden geçer. Antikite, insanlığın çocukluk çağı. Yaşanılan dünya tek gerçektir. İştihaları, insiyâkları yönetir insanı. Sonra toplumların delikanlılık devri başlar. Hâlâ bu çağın içindeyiz.
Sayfa 203
·
11 görüntüleme
Kendi adıma sevindim. Bir cümleyi yazınca sonraki cümlenin hatrı kalıyor, sonra sonrakinin, sonra ve sonra... :) Lakin 3-8 sayfanın hatrı kalıversin.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.