31 yaşındaki Robert çocukken üzüldüğü ve ağladığı zamanlarda son derece bağlı olduğu annesinin çok mutsuz olduğunu ve derin bir güvensizliğe kapıldığını sezmişti. Dolayısıyla Robert her zaman neşeli olmaya çaba gösterdi. Öte yandan "neşe" annesi için bir zamanlar onun hayatta kalmasını sağlayan bir özellikti. Çocuklarının göz yaşları karşısında sarsılıyor ve dengesini kaybediyordu. Çok duyarlı olan çocuk annesinin bu durumunun kendisini korkunç bir şeye karşı savunmaya çalışması ile ilgili olduğunu hissederek annesini sakınacak biçimde davrandı.
Sayfa 35
··
10 görüntüleme
Anne çocukluğunu bir tecrit kampında geçirdiğinden hiç söz etmemişti. Evde bu konuya değinilmiyordu. Robert ancak daha sonra, yetişkin bir insan olarak annesinden açıklama isteyince, onun ana/babaları gaz odasına sokulurken onları seyretmek zorunda kalan seksen çocuktan biri olduğunu öğrenebildi; bu çocuklardan hiç biri o sırada ağlamamıştı.
Robert çocukluğu boyunca neşeli olmaya çalışmıştı. Gerçek benliğini duygularıno ve sezgilerini ancak içindeki güçlü bir dürtü tarafından zorlandığı, terapi görene kadar bir anlam veremediği, kendisine hep yabancı, utandırıcı ve anlaşılmaz gelen sapık davranışlarda yaşayabilmişti.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.