Sevdiğin insanları kaybetmeye alıştığın zaman, hayatı önemsememeye başlıyorsun
··
490 görüntüleme
Eğer kaybetmekten kasıt ölüm ise... ve ... Eğer hayatı paradan, mülkten ibaret sanıyorsan evet... Önemsememeye başlıyorsun...
Ancak hayat sevdiklerinden, sevgiden, dürüstlükten ibaretse... Daha bir önemsiyorsun işte...
Değer mi diyorsun; değer mi şu fani dünyada sevgisiz yaşamaya?
Değer mi, 3 günlük dünya için yalan söylemeye, kalp kırmaya?
Bence hayat, fani şeylerden ibaret değil; fani şeyleri faniliğin ötesine taşıyan şeylerde gizli. Bu yüzden, değer de önem de orada, onlara dair olmalı...
Bence insanlar ölünce değil; değersizleşince, değerli şeyleri kaybedince kaybedilir. Mesela dürüstlüğünü kaybettiğinde... Yoksa öldü de kaybedildiler mi; Nazım? Sabahattin? Peki ya baldıranı içen Sokrates? Kayıp mı oldular yoksa umut mu? Öldüler de daha önemsenmediler mi?
Bir nevi onlar için yaşadığından olabilir mi?
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.