Centilmence geçecek maç. Güçlü olan ayakta kalacak. Ölen ölecek; cesedimiz hiç değilse yakışıklı olacak. Hiç değilse onurlu bir düello olacak bu. Çünkü şöyleydi: Bebeğim, vahşi bir dünya bu! Oysa vahşi bir dünya değil bu. Vahşetin de bir haysiyeti, adaleti var kendine göre. Bu, sinsi, sümsük, sümüksü, yıvışık, mıyırdanan, zırıldanan, salyalı öpen, pembe, beyaz, terli elleriyle elinizi "arkadaşça" sıkan bir dünya. Hiç düello olmuyor. Şöyle yumruk yumruğa giremiyorsunuz. Şöyle adam gibi davet edilmiyorsunuz dövüşe. Çoğu kez sessiz bir gerilimle yiyip bitiriyor sizi. Berbat, ikiyüzlü, poker oyuncuları gibi... Errol Flynn gibi bile değil yani. Karşınıza çıkıp dövüşseler mesele değil. Ama hep ringin dışındalar. Hep sessiz. Hep kaçak. O kocaman adamlar nasıl o kadar küçülüp girebiliyorlar o küçücük hesapların içine.
·
65 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.