Yazı yazmakla ilgilenen insanların aşina olduklarını düşündüğüm bi' nefesle yaklaştı bu kitap bana. Kitabı okurken sık sık ne iç fikirler diye düşündüm, bunları karşındakinin anlayacağını düşünmek de ne cesaret diye düşündüm, kendi iç dünyanı olduğu gibi, doğrudan doğruya insanlara açmak, bi' tür delilik diye düşündüm. Hayatın Sessizliğinde, Aslı Erdoğan'ın farklı zamanlarda yazmış olduğu çok boyutlu yazılardan oluşuyor. Kiminde öykümsü, kiminde denememsi tarzlarla ele alınan bu metinler konu olarak varoluşsal, yaşamsal dertlerle dolu. Yine de farklı boyutlarıyla çeşitlendirilmiş, ayrıntılarındırılmış bu yazın noktaları kalın bi' keçeli kalemle birleştirilirse, görülebilir ki hepsi genelce bi' hissi yüklenmiş: yalnızlık. Ben bunu hissettim çokça. İnsanlarıyla çoğalan kimi yazılarda bile, bahsedilmeyen yalnızlık etkiledi beni en çok. Sanki ısrarla bakılmayan tarafın kişiyi asıl etkileyen yön olması gibi. Noktalar birleştirildiğinde görülebilir ki, bu yazılar olaydan mekandan oldukça soyut, düşünsel bi' düzlemi yurt edinmişler. "Hayatın Sessizliğinde"ki bi' anda yazılmış gibi tüm yazılar. Susmaksızın süren hayatta, yazarın da sık sık anlatırken bi' girizgah olarak bahsettiği gibi, beyaz kağıdı, sigarası ve kahvesiyle kendi iç sessizliğine bürünüyor yazar. Ve aslında susmayan hayatı, kendi yarattığı sessizlikle yorumluyor.. kendi melankolik, içli, anısal, uç cümleleriyle. Kitabı bir öykü derlemesi zannederek almıştım elime.. ama kısa kısa yazılmış olan bu metinler bi' öykü kitabından çok daha karmaşık ve derin geldi bana. Kitabı okumayı düşünen herkese "doğru" bi' zamanlamayla başlamalarını, kendi sessizliklerine bürünebilecekleri anı yakalayıp o şekilde okumalarını öneririm.

Hayatın SessizliğindeAslı Erdoğan · Everest Yayınları · 2017396 okunma

··

346 görüntüleme

Erhan

@rhozd ·

29 Ekim 2018 19:17

Elinize sağlık, Aslı Erdoğan'ın denemelerini okumak isterim doğrusu. Kabuk Adam'ın kurgusundan çok içeriğini sevmiştim, o söylediğiniz bir anda ortaya çımış şeyleri daha doğrusu kitaptaki. Ama ilk paragraftaki şaşkınlığınızı çözemedim fazla. Normalde (son zamanlarda fazla görmesek de) sizin yazılarınızda da benzer bir cesaret, gözükara bir kendini açma eylemi oluyor zaten. Yalnızlık başka ama, kelimenin popülerliğiyle doğru orantılı olarak hepimizde var o. Ben sizinkini tercih ederim gerçi ama Aslı Erdoğan'ınkilere de göz atmayacağım demek değil bu. Teşekkürler.

meltem şen

@girlinthebelljar ·

30 Ekim 2018 00:57

Düşünceleriniz için teşekkürler Erhan Bey. Aslı Erdoğan'ı kendi özgünlüğünde direngen bi' kalem olarak görüyorum, okumanızı öneririm bu açıdan.. :)

marie sklodowska

@realthings ·

23 Şubat 2019 16:15

Aslı Erdoğan'ın sadece Kabuk Adam'ını okudum. Orada da belirgin bir şekilde yalnızlık duygusunu işlemişti. Genel olarak kitaplarında bu duyguya yer veriyor sanırım. Güzel bir inceleme olmuş :)

meltem şen

@girlinthebelljar ·

23 Şubat 2019 16:52

Kabuk Adam'ı ve Mucizevi Mandarin'i okumuştum bunun dışında ben. Üç kitapta da karakterlerle ve anlatılan konuyla şekillenen sizin de değindiğiniz gibi bi' yalnızlık duygusunu hissetmiştim sık sık. Ama kitaba bunun oturuşu harikaydı. Ara verdirtişleri ve duraklatışları düşündürücüydü mesela, bunu önemsiyorum. Düşünceleriniz için teşekkür ederim. :)

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

meltem şen