EY AĞLAYAN ÇOCUKLARI gecenin!
Ölümüne imlenen çocukları gecenin!
Girişi yok artık uykunun.
O kadınlar, ki ürkütücü bekçiler
Anaların yerini alıp,
Yalancı ölümü el kaslarına gerdiler,
Kirişlere, onu duvarlara ektiler-
Kuluçkaya yatıldı dehşetin yuvalarında.
Bebeler ana sütü yerine korku emiyor.
Ana daha dün yanımıza
Ak bir ay gibi çekti uykuyu,
Öpmeye doyulamayan elma yanaklarıyla
oyuncak bebekti gelen
Bir kolunda,
İçi dolduurlmuş hayvan, capcanlı
Olmuş haliyle artık sevgiden,
Öbür kolunda,-
Ölüm rüzgarı eser şimdi,
Mintanları sıyırarak başların,
Artık kimsenin taramayacağı saçların üzerinden.
Sayfa 21
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.