"Diğer her meta gibi, işgücü de temelinde bu metanın değerinin yattığı belirli bir fiyat karşılığında satılır. Bu değeri belirleyen nedir? Çalışma yeteneğini koruyabilmek için işçi, beslenme, giyim, ayakkabı ve konut gereksinimini gidermek zorundadır. Gerekli yaşamsal gereksinimlerin karşılanması, işçinin harcanmış yaşam enerjisinin –kas, sinir ve beyin harcamalarının– yerine konmasıdır, çalışma yeteneğinin yeniden sağlanmasıdır. Ayrıca sermaye, sürekli işgücü akımına ihtiyaç duyar; bunun sonucu olarak da işçi, sadece kendisini değil, aynı zamanda ailesini de ayakta tutmak zorundadır. Bu yeniden üretimi, yani işgücünün sürekli yenilenmesini güvence altına alır. Son olarak sermaye, yalnızca yardımcı işçilere değil, aynı zamanda komplike makineleri kullanabilecek kalifiye işçilere gereksinim duyar; ama belirli bir becerinin kazanılması eğitim için belirli bir emek sarfına bağlıdır. Bundan dolayı, işgücünün üretiminin ve yeniden üretiminin giderleri, işçi sınıfının yetişmekte olan yeni kuşaklarının eğitimi için belirli bir asgari harcamayı da içinde barındırır. Tüm bunlardan, işgücü metasının değerinin, işçinin ve ailesinin ayakta kalabilmesi için gerekli olan geçim araçlarının değerine denk düştüğü ortaya çıkmaktadır.“ (Politik Ekonomi Ders Kitabı, cilt 1,
·
1 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.