Bütün insan ilişkileri özdeşleşmenin ve farklılaşmanın bir harmanıdır. Bir kadın bir adamı anlaşılmaz buluyorsa; bir adam bir kadını gizemli buluyorsa, yalnızca fiziksel düzlemde cinsel ilişkiye girebilmelerine karşın, ikisi de birbirlerini anlayamazlar. Daha romantik aşıklar, kendilerini sevgilileriyle özdeşleşmiş olarak duyumsarlar, dış görünüşlerinden, inançlarından, birbirlerinin hoşlandıkları şeylerden zevk alırlar. Halbuki, onlar birbirlerinin tam benzeri olsalar, fiziksel farklılığın gerektirdiği ayrımdan dolayı aşkları sözcüğün tam anlamıyla aşk olmaz. Çünkü aşk, kişinin kendisinde gördüğü eksikliği sevdiğinde bulması, böylece de sevgilinin farklı yanlarıyla kendi eksikliklerini tamamlamasıdır. Yalnızca özdeşleşme üzerine kurulmuş aşk, bütünleşmiş bir aşk değildir. Bu konuya, eşcinselliği incelerken yeniden döneceğiz. Ama, başka bir kimseyle bir olma, dolayısıyla bir dereceye değin karşı cins olma isteği insan doğasının vazgeçilmez özelliğidir; bütün büyük romancılarda, kendilerini her iki cinsle de özdeşleştirme konusunda garip bir yetenek vardır.
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.