"Malikiyet kiminse, hâkimiyet onundur."
Diğer bir deyişle, birşeye ilişkin kuralı, o şeyin sahibi koyar. İşte bu sırdan olsa gerek, Kur'an sayfaları arasında, insana sık sık sahibi ve maliki hatırlatılır. Tesadüfen var olmadığı, onu yapan Biri olduğu uyarısı yapılır. Meselâ Şems sûresi, güneşe, aya, gündüze, geceye, semaya ve yeryüzüne dikkat çekerek başlar ve birdenbire insanın yaratılışına geçer. Başka birçok sûrede insana "anılmaya değer birşey değil" iken, değersiz bir su'dan aşama aşama insan sûretini alışı; doğumundan sonra acizler acizi bir vaziyette iken en saf gıdayla beslenişi; keza, bizatihi yürümeye ve karnını doyurmaya bile kâdir değilken hadsiz nimetlere mazhar edilişi sık sık vurgulanır. Kimi ayetler, insanı atımlık bir sudan yaratıldığını unutmama konusunda uyarır; kimileri yaşlanıp takatten düşüşü ile... Veya bir felâketle karşı karşıya kaldığında, çarçabuk unutuverdiği acziyetini derkedip tir tir titreyişi ile...
Tüm bunlar içinde, tekrar tekrar, şu soru sorulur:
"İnsan başıboş bırakılacağını mı sanır?"
Sayfa 164 - Nesil Karakalem
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.