Albert Camus’un okuduğum ilk eseri “Veba”. Bir arkadaşımın birkaç kitabı bana gösterip seç içinden birini okuyacağım dediğinde seçtiğim kitaptı:) Okuduktan sonra bana hediye edildi. Albert Camus’un 1957 yılında Nobel Edebiyat ödülü kazandığını biliyor muydunuz? Bu ödülün “zamanımızda insan vicdanının sorunlarını aydınlatan ileri görüşlü samimiyetini yansıtan önemli ebedi eserleri” nedeniyle verildiği açıklanmıştır. Albert Camus: “İnsanın her gün yaptığı en iyi şey, intihar etmemeye karar vermesidir.” diyerek hayatın tüm anlamsızlığına rağmen, anlamlı şekilde yaşamak gerektiğini, intiharın çözüm değil, başkaldırı olduğunu düşünür. Karamsarlık ve umutsuzluğu değil umudu ve yaşamı savunur. Veba”da Cezayir’de Oran kentinde ortaya çıkan veba salgınından bahsetmektedir. Giriş-çıkışın yasaklandığı, vebadan ölenlerin sayısının gün geçtikçe arttığı, o şehirde mahsur kalan insanlar, doktorlar, din adamları.. Kitapta bir yandan işledikleri günahların cezasını çektiğini düşünüp hiçbir şey yapmayan din adamları diğer yandan hastalıkla mücadele eden, savaşan ve umudunu kaybetmeyen, insan hayatına değer veren doktorlar.. Albert’in görüşleriyle örtüşen duyguları barındırıyor bu kitabı. Son olarak kitaptan çok beğendiğim bir alıntıyı paylaşmak istiyorum: “ Dünyadaki kötülük neredeyse her zaman cehaletten kaynaklanır ve eğer aydınlatılmamışsa, iyi niyet de kötülük kadar zarar verebilir. İnsanlar kötü yerine daha çok iyidir ve gerçekte sorun bu değildir. Ancak insanlar bir şeyin farkında değillerdir, şu erdem ya da kusur denilen şeyin; en umut kırıcı kusur, her şeyi bildiğini sanan ve böylece kendine öldürme hakkı tanıyan cehalettir. Katilin ruhu kördür ve insan her tür sağduyudan yoksunsa güzel aşk ve gerçek iyilik diye bir şey olamaz.” Mutlaka okuyun :)

VebaAlbert Camus · Can Yayınları · 202020,3bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bahar Erden