Yine de sordum kendi kendime; Nereye gidiyor bunlar?”diye ...
“Kerbela” dedi, bir ses ...
Şevklerip artlarına düşmek istedim.
O ses; “İyi düşün, bunun bedeli ağırdır!” dedi.
Korktum...
Küfeliler de korkmuştu. Unutma! Korkanlar dostlarını terk eder!” dedi aynı ses.
Utandım bu kez. Aklım karıştı, gönlüm bulandı.
O ses; “Ne utan, ne de kork!” dedi. “Anlamaya bak! Gidenler kazandı.”