Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gönderi

İyi bir kıza rastlamıştım. Sessiz, neşeli, iş bilir ve akıllı. Bana fazlaydı doğrusu. Yaşamı daha çocukluğunda anladığı karakterinden belliydi. Dışardan birisi için gösterişli sayılmazdı, ama ben ona yakındım ve gözünün içine bakıyordum. Bana göre dünyada ondan daha güzel, daha hoş birisi yoktu ve olamaz da. İşten yorgun argın dönerdim bazen, şeytan gibi çarpardım herkesi. Kaba kaba konuşurdum, tek bir yanıt bile vermezdi. Anlayışla, sessizce, nasıl sakinleşti­receğini bilemeden, yetersiz kazancımızla güzelim yemeğini hazırlardı. Bu hali beni yatıştırırdı, sonra onu kucaklar ve: - Affet, sevgili İrinkam, küstahlık ettim, fabrikada işler canımı sıktı bugün, anlıyorsun değil mi? derdim. Huzurumuz sağlanmış olurdu yine, ruhum sakinleşirdi. Çalışan insan yaşamında bu huzur ne anlama gelir, bilir misin, kardeşim? Sabahleyin fişek gibi kalkar, fabrikaya giderdim, gözümü kırpmadan çalışıp her işi becerirdim! İnsanın akıllı bir karısı, hayat arkadaşı olması işte bu demektir.
Sayfa 15
··
30 görüntüleme
Felsefix Düşünce Topluluğu okurunun profil resmi
Doğrusunu söylemek gerekirse bu yazari daha önce duymamıştım. Tanimama sebep olduğun için teşekkür ederim ☺
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.